De zuigende kracht van angst

De zuigkracht

Dinsdagochtend 10:00 uur. Ik wil naar de winkel, heel simpel, schoenen aan, jas aan, fiets pakken en gaan. Ik pak mijn schoenen uit de gang.

"Wat ga je doen? Je weet dat het niet veilig is daar! Wat als je haar of hem tegenkomt? Stel dat je paniek krijgt, wat dan? Je kan niemand vertrouwen, je weet nooit wat ze van plan zijn!"

Het ijsberen heeft zich ingezet, onrust, stemmen, spanning. Inderdaad wat als en wat dan? Adem in, adem uit, ik kan dit... toch?

"Nee, nee, nee, we gaan dit niet doen, alleen thuis is veilig. Buiten is gevaarlijk, je weet nooit wat er gebeurt, weet je nog die ene keer? Gevaar! Je weet dat de angst komt, dat je paniek krijgt, en wat dan? Trek je schoenen uit, we blijven thuis."

De spanning zit nu zo hoog, de mist van angst neemt het over, relativeren niet mogelijk. Paniekaanval....

Dinsdagochtend 11:30. Langzaam trekt de mist weg, ik trek mijn schoenen uit, pak mijn telefoon. Bericht naar Caro, mijn vrouw: "Hé lieverd, kunnen we vanmiddag even naar de winkel?"

Angst als graadmeter

Angst is een gezonde emotie die je waarschuwt bij gevaar. Door het vrijkomen van adrenaline wordt het lichaam voorbereid om actie te ondernemen.

Wanneer angst een standaard graadmeter wordt in je dagelijks leven, vormt dat een enorme belemmering. In mijn dagelijks leven zorgt het voor vermijding, een gevoel van eenzaamheid en gewelddadige stormen in mijn systeem. Thuis is heel dubbel, het is mijn veilige plek, waarin ik bepaal wie wel en wie niet binnenkomt. Maar op bepaalde momenten ook mijn gevangenis met een drempel zo hoog, dat het mijn toegang naar buiten onmogelijk maakt. Wanneer ik wel alleen naar buiten ga, ben ik gewapend met een intense alertheid, voorbereid op het allerergste.

Hoop op onafhankelijkheid

Ik voel me erg afhankelijk van de mensen om mij heen. Bij hen zoek ik de veiligheid die ik in mijzelf niet kan vinden. Tegelijkertijd brengt dit ook de angst dat zij wegvallen. Als dat gebeurt, wat dan? Wie steunt mij dan? Los ik dan op in mijn gevoel van onveiligheid? Stop ik dan met bestaan?

Mallow is mijn hoop op onafhankelijkheid, mijn weg naar buiten. Ik droom van de momenten dat ik me veilig genoeg voel om stappen te zetten. Om de herfstkleuren te kunnen zien, de wind te kunnen voelen, naar huis te gaan met een tas vol boodschappen. Thuis te komen met een overwinning en die te vieren!